Ö
| İSİM | ANLAMI |
| Ödül | Ok at; Oka ilişkin |
| Öğün | Kendini yücelt. Zaman. Kez,defa. |
| Öğüt | Tavsiye. |
| Ömür | Yaşama süresi,hayat. |
| Önay | Yeni çıkmış ay |
| Öngül | Direnen,inatçı. Kılavuz. Öncü,teşvik eden. |
| Örgün | Türlü ve düzenli parçalardan oluşan |
| Övgü | Övme, övmek için söylenen söz |
| Övgün | Övülmüş, övülen kişi |
| Övünç | Övünmeye yol açan ya da hak kazandıran şey, kıvanç, sevinç, övünç, |
| Öykü | Hikaye, ayrıntılarıyla anlatılan olay |
| Özben | Bireyin kendi varlığı; Gerçek ben anlamında |
| Özde | Kişinin kendi içinde, özünde, canda olan |
| Özden | Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili |
| Özen | Büyük hassasiyet göstermek |
| Özge | Yabancı. İyi,güzel. Cana yakın,şakacı. Yürekli,gözü pek |
| Özgen | Başına buyruk. Rahat. Özü geniş. Kuzu kulağı otunun filizi |
| Özgül | Gerçek gül, benim gülüm anlamında |
| Özgür | Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya, koşula bağlı olmayan, başına buyruk, hür |
| Özlem | Bir şeye karşı duyulan istek, bir kimseyi ya da bir şeyi görme, kavuşma isteği; Hasret |
| Özlen | Görme isteği uyandır, kavuşma isteği ver, seni özlesinler |
| Öznil | Nil gibi verimli |
| Öznur | Özü ışıklı,aydınlık |
| Özsu | Besleyici su, besisuyu, bitkilerin dokularında bulunan su |
| Özün | Şiir. Hak edilmiş ün |
